اول از همه باید سن طبیعی افتادن دندان های شیری را درنظر بگیریم. دندانهای جلوی فک پایین حدود شش سالگی . دندانهای جلوی فک بالا حدود هفت الی هشت سالگی و دندانهای عقبی بین ده الی ۱۲ سالگی می افتند. دندانهای نیش فک بالا اخرین دندانی است که می افتد و این در حدود ۱۲ سالگی خواهد بود.
کودکان مختلف باهم فرق دارند بنابراین بچه های مختلف را باهم مقایسه نکنید ممکن است سن دندانی بچه با سن تقویمی او اندکی تفاوت داشته باشد. زودتر یا دیرتر شدن رویش دندان های دائمی و افتادن دندان های شیری تا حدود شش ماه کاملا طبیعی تلقی می شود. اگر کودکی دندانهای شیری را هم دیرتر درآورده است دندان های دائمی او هم ممکن است دیرتر رویش کنند.
در مورد افتادن دندان های شیری و رویش دندانهای دائمی سلامت کودک هم مهم است. کودکان باید از نظر هورمون تیروئید و میزان ویتامین دی بررسی شده باشند و البته کودکان دچار سندرم های خاص مثلا سندروم داون تاخیر افتادن و رویش دندان ها را ممکن است داشته باشند.
اگر دندان شیری قدامی فک پایین هنوز نیفتاده باشد و دندان دائمی رویش کرده باشد مساله خیلی مهمی نیست و می توانید کمی صبر کنید ولی در فک بالا این قضیه مهم است واگر دندان دائمی رویش کرده است و دندان شیری نیفتاده است باید سریعا دندان شیری کشیده شود. در مورد دندان های عقبی هم این مساله بسیار مهم است و اگر دندان دائمی رویش کرد ولی شیری نیفتاد باید دندان شیری سریعا کشیده شود.
اگر دندان شیری لق است گاز زدن غذاها با آن و یا کمک کردن برای کندن آنها هیچ اشکالی ندارد.
به هر حال بهتر است در صورت مشاهده چنین مواردی با دندانپزشک متخصص کودکان مشورت کنید.